Ułożenie dziecka w macicy
Ułożenie dziecka w macicy jest bardzo ważne, gdyż od tego zależy jak będzie wyglądać twoje rozwiązanie. Na początku ciąży dziecko przybiera różne pozycję, które możesz odczuwać poprzez delikatne kopnięcia lub ruchy. Jego położenie natomiast stanie się istotne po 36 tygodniu ciąży. Czasami jednak dziecko lubi nieustannie się obracać, aż do samego porodu.
Istnieje kilka rodzajów pozycji dziecka w macicy:
Położenie potylicowe przednie (inaczej główkowe) jest to najbardziej dogodne położenie dla dziecka oraz kobiety ciężarnej. W większości przypadków dzieci rodzą się w ten sposób, gdyż najłatwiej jest im przedostać się przez miednicę matki. Zazwyczaj ułożenie takie polega na zwrócenie się dziecka w stronę twojego kręgosłupa z lekkim przybliżeniem się do jednej strony brzucha.Położenie potylicowe tylne jest pozycją podobną do opisanego powyżej ułożenia główkowego. Różnica polega na tym, że dziecko ustawia się głową w dół, z twarzą zwróconą w kierunku twojego brzucha, a nie kręgosłupa.
Zobacz również:
Położenie miednicowe (inaczej pośladkowe) polega na ustawieniu dziecka pośladkami w dół z wyprostowanymi nóżkami skierowanymi ku górze. Główka maluszka jest zazwyczaj po żebrami mamy. W takim położeniu dziecko może skierować, także nóżki ku dołowi, co powoduje że pojawiają się one pierwsze w kanale rodnym.
Położenie poprzeczne polega na ułożenia się maluszka wzdłuż macicy, czyli główka jest po jednej stronie a nóżki po drugiej. Jeżeli dziecko pozostanie w takiej pozycji, aż do rozwiązania, kobieta będzie zmuszona poddać się cięciu cesarskiemu.
Położenie zmienne jak już było wcześniej nadmienione polega na nieustannym obracaniu się dziecka, aż do uzyskania właściwego ułożenia. W przypadku kiedy przyjmie pozycję głową w dół, lekarz może zalecić wzniecenie porodu.
W przypadku niewłaściwego ustawienia dziecka w miednicy mamy, może dojść do przedłużającego się porodu. Czasami lekarz musi użyć narzędzi, które pomogą twojemu malcowi wydostać się na zewnątrz. Niekiedy istnieje możliwość przeprowadzenia cesarskiego cięcia, szczególnie w wypadku zagrożenia życia dziecka, które mogłoby nastąpić przez narodziny w sposób naturalny.