Autyzm u dziecka

Pewną diagnozę można postawić już przed ukończeniem przez dziecko trzeciego roku życia. Na autyzm wciąż nie wynaleziono cudownego lekarstwa, ale dzięki terapii specjaliści są w stanie minimalizować jego przejawy. Jednak niektóre typowe symptomy występują także w rozwoju zdrowego dziecka. Dlatego nie wolno samodzielnie i zbyt pochopnie stawiać rozpoznania choroby.

Czym jest autyzm?

Na autyzm cierpi jedna na pięćset osób. Jest to zaburzenie w rozwoju i zdecydowanie częściej występuje o chłopców, niż u dziewczynek. Poziom, czy wykształcenie rodziców, nie mają wpływu na pojawienie się autyzmu. Jest on skutkiem zaburzenia neurologicznego.

Kiedyś uważano, że autyzm jest chorobą psychiczną. To oczywiście nieprawda, podobnie jak to, że  jest on spowodowany złym wychowaniem. Jako przyczynę występowania tego schorzenia specjaliści wskazują biologiczne i neurologiczne zmiany w mózgu. Nie udało się jak do tej pory wykazać, że autyzm jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, choć istnieją ku temu pewne przesłanki. Specjaliści odkryli, że w niektórych rodzinach choroba pojawiała się w kolejnych pokoleniach.

Jakie są objawy autyzmu u dziecka?

Lista jest długa. U każdego dziecka autyzm może objawiać się inaczej. Przede wszystkim jednak można wskazać na problemy z komunikowaniem się. Niemowlak nie gaworzy, a po ukończeniu pierwszego roku życia nie potrafi wypowiedzieć nawet tak podstawowych słów, jak mama, czy tata. Pojawiają się również przeszkody w interakcji z innymi ludźmi.

Dziecko autystyczne nie interesuje się osobami wokół niego. Nie wyciąga do nich rąk, czy też nie odwzajemnia uśmiechu. Woli bawić się samotnie, aniżeli z rówieśnikami. Naturalne jest, że dzieci lubią się przytulać. W przypadku tych z autyzmem nie występuje taka potrzeba. Podobnie jest w przypadku współdzielenia emocji. Niemowlę z autyzmem nie pokazuje innym, że coś go ciekawi. Źle wpływają na niego także wszelkie zmiany. Lubi chodzić utartymi ścieżkami, przedmioty mają znajdować się na stałych miejscach, a plan dnia codziennie musi być ten sam. Zaburzeniu ulega także tak podstawowy element socjalizacji pierwotnej jak naśladownictwo. Dziecko nie naśladuje dźwięków, czy zachowań dorosłych. Pojawiają się także nietypowe zachowania, np. agresja skierowana wobec własnej osoby: gryzienie,  szczypanie i wkładanie sobie palców do oczu. Strach mogą wzbudzać w nim dźwięki np. odgłos suszarki.

Należy zaznaczyć, że niektóre objawy mogą przyjmować skrajnie różne postaci u poszczególnych dzieci. Jedno nie ma potrzeby przytulania się, nie lubi być głaskane, inne z kolei może pragnąć kontaktu fizycznego bardzo intensywnie. Wtedy uwielbia bardzo mocno wtulać się w drugą osobę.

Jaka jest najskuteczniejsza terapia autyzmu?

Terapii powinna poddać się cała rodzina, a nie tylko dziecko. Ważna jest również częstotliwość zajęć, nawet do trzydziestu godzin tygodniowo. Oczywiście leczenie musi być dostosowane do potrzeb indywidualnych jednostki. Nie ma jednej, uniwersalnej metody. Niektórzy lekarze uważają, że objawy autyzmu można zniwelować nawet odpowiednią dietą.

Według badań dzieci autystyczne w większości przypadków chorują również na zespół cieknącego jelita. Wtedy przydatne okazują się suplementy i zioła. Według niektórych specjalistów i rodziców dzieci chorych na autyzm, ich pociechy zaczęły mówić, kiedy schorzenie jelita zostało usunięte. Wśród lekarzy istnieje również grupa osób, która za podłoże autyzmu uznaje przyczyny fizjologiczne. Dlatego priorytetem jest dla nich leczenie ciała, a nie umysłu.

Jednak zdecydowanie powszechniejsza jest terapia behawioralna. Szczególnie rozpowszechniona w Polsce, której celem jest przystosowanie dziecka do codziennego funkcjonowania w społeczeństwie, a także przyzwyczajenie chorego do zmian zachodzących w jego otoczeniu. Stawia przede wszystkim na wykorzenienie nieprawidłowych zachowań. Rodzicom i terapeutom zależy, aby nauczyć dziecko zachowywać się tak, aby bez problemu porozumiewało się z otoczeniem. Oczywiście ćwiczenia opierają się na bardzo prostych czynnościach np. wskazywaniu i przynoszeniu przedmiotów. Prawidłowe zachowania należy nagradzać, aby zostały utrwalone.

W terapii istotna jest cierpliwość i tzw. metoda małych kroczków. Dopiero kiedy dziecko całościowo opanuje wykonywanie pewnej czynności, przechodzi się do nauki następnej.

Czy faktycznie autyzm jest niewyleczalny?

Jeżeli terapię rozpocznie się na wczesnym etapie rozwoju choroby, można uzyskać efekty równoznaczne z wyleczeniem. Dotyczy to jednak zaledwie około 15 % przypadków. W większości udaje się tylko zminimalizować dolegliwości.

Według najnowszych badań autyzm może ustępować wraz z wiekiem. Oczywiście przy prowadzeniu intensywnej terapii. Nie dotyczy to również każdej formy tej choroby. Autorzy przytoczonych badań nie stwierdzili jednak, ilu cierpiących na autyzm wyrasta z niego, jak również nie określili jednoznacznie, dlaczego choroba ustąpiła. Wygląda jednak na to, że wszystko zależy od intensywności prowadzonego leczenia, a także od predyspozycji każdego z cierpiących na autyzm dzieci.