Chorobliwe odchudzanie
Zgrabna figura i piękne, zadbane ciało to marzenie wielu kobiet. Aby je osiągnąć stosujemy różne diety, uprawiamy sport – ogólnie zmieniamy nasz tryb życia. Odpowiednia dieta, ruch i czas sprawią, że pozbędziemy się zbędnych kilogramów. Niestety niektóre osoby zbyt drastycznie podchodzą do odchudzania, gdyż mają zaburzony obraz własnego ciała.
Dosięgnąć ideału
Wiele osób przechodzi na dietę, aby pozbyć się niechcianych kilogramów. Obecnie w czasopismach, telewizji czy na reklamach ulicznych widzimy uśmiechające się do nas, szczupłe, i na pozór szczęśliwe kobiety. Pragniemy być takie jak one. Idealna sylwetka jest powodem zazdrości u innych osób, a także przyciąga spojrzenia mężczyzn. Atrakcyjny wygląd może pomóc w dostaniu wymarzonej pracy, poderwaniu fajnego faceta. Zadowolenie z własnej figury dodaje też pewności siebie.Kobiety, aby osiągnąć swój cel stosują przeróżne diety. Odpowiednio zbilansowane, zdrowe menu, następnie zmiana nawyków żywieniowych po jej zakończeniu przyniesie trwałe efekty. Niestety wiele osób nie potrafi powiedzieć sobie stop w odchudzaniu, oraz stosuje zbyt drastyczne diety, aby zmiany były szybciej widoczne.
Zaburzenia odżywiania
Do najczęstszych zaburzeń odżywania zaliczamy anoreksję i bulimię. W sidła choroby wpadają najczęściej osoby, które:- mają mocno zaniżone poczucie wartości,
- nieakceptujące własnego ciała,
- borykające się z pewnymi problemami, których nie potrafią rozwiązać,
- czują zbyt dużą presję otoczenia,
- nie potrafią kontrolować własnego życia.
Czym jest anoreksja?
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny to choroba, której przyczyna ma podłoże psychiczne. Dotyka w większym stopniu kobiet, niż mężczyzn. Choroba zwykle rozpoczyna się u dziewcząt między 12 a 21 rokiem życia. Zaczyna się od ograniczenia ilości spożywanych kalorii, następnie posiłki stają się coraz mniej wartościowe, porcje są wręcz głodowe. Staje się to przyczyną niedoboru odpowiednich składników odżywczych, takie głodówki powoli wyniszczają organizm. Dodatkowo anorektyczki wykonują dużą ilość ćwiczeń fizycznych, aby spalić to co zjadły.Zobacz również:
Osoby cierpiące na anoreksję mają zaburzoną ocenę własnego ciała. Mimo, że są szczupli, w lustrze wciąż dostrzegają pełno mankamentów i zbyt wiele kilogramów. Zaprzeczają, gdy inni zwracają im uwagę na problem. Uważają, że kontrolują swoje życie, poprzez samodyscyplinę w odmawianiu sobie kolejnych pokarmów. Często starają się ukryć przed najbliższymi, że to robią, np. wyrzucają po kryjomu podane posiłki, jedzą tylko w swoim pokoju, zakładają luźne ubrania, stosują środki przeczyszczające, aby pozbyć się niepożądanych kalorii.
Nieleczona anoreksja może w znacznym stopniu wyniszczyć organizm zarówno fizycznie, jak i psychicznie. W skrajnych przypadkach doprowadza do śmierci.
Bulimia – wilczy głód
Bulimia podobnie jak anoreksja to choroba, która częściej dotyka kobiet, niż mężczyzn. Początek również bywa taki sam. Osoba rozpoczyna kurację odchudzającą, ogranicza ilość spożywanych pokarmów. Jednak w pewnym momencie nie starcza jej siły na utrzymanie diety i pojawia się chorobliwe objadanie się.Bulimia to niekontrolowane, powtarzające się ataki objadania się. W czasie napadu chora osoba jest w stanie pochłonąć ogromną ilość jedzenia, nie patrząc nawet co to jest. Po „posiłku” zaczyna mieć wyrzuty sumienia, że tyle zjadła, dlatego musi się jak najszybciej tego pozbyć. Wywołuje wtedy wymioty, czasem bierze środki przeczyszczające lub poddaje się morderczemu treningowi fizycznemu. Wtedy dopiero bulimiczka odczuwa ulgę, jednak pozostaje w niej niechęć, wręcz odraza do samej siebie. Bulimia jest więc chorobą o podłożu psychicznym.
Osoby cierpiące na bulimię miewają często kłopoty z sercem, są zmęczone, wiecznie śpiące, cierpią na bóle i zawroty głowy, bóle brzucha i zaburzenia miesiączkowe. Od częstych wymiotów uszkadzają szkliwo zębów, a od przyjmowania środków przeczyszczających zaburzają prawidłową pracę jelit.
Leczenie anoreksji i bulimii bywa długie i trudne. Lekarze przeprowadzają odpowiednią terapię, niezbędna jest w współpraca z dietetykami, psychologami i psychiatrami.
Autor:
Sylwia Sabala