Szukaj

Bulimia - uzależnienie od jedzenia?

Bulimia inaczej nazywana jest żarłocznością psychiczną jest to choroba polegająca na powtarzającym się okresie obżarstwa. Zaliczana jest ona do zaburzeń odżywiania na tle psychicznym. Osoba chorująca na bulimię nadmiernie się skupia na kontrolowaniu własnej masy ciała stosujący w tym wypadku skrajne metody, które powodują zmniejszenie skutków spożycia nadmiernej ilości pożywienia.

Kategoria: Nałogi
Podziel się
Danie z piersi z kurczaka
Bulimia zazwyczaj dotyka kobiety, które ukończyły 20 rok życia. Czasami jednak zdarzają się przysadki tej choroby wśród mężczyzn i osób starszych. Problemem tego schorzenia jest, że często nie jest ono zauważane przez osoby trzecie, gdyż wygląd bulimiczki się nie zmienia jak w przypadku anoreksji.

Objawy bulimii

  • Powtarzające się napady żarłoczności.
  • Jedzenie dużej ilość pożywienia, w krótkim czasie.
  • Brak kontroli nad pochłanianiem jedzenia.
  • Stosowanie metod na przeciwdziałanie skutkom żarłoczności.
  • Prowokowanie wymiotów.
  • Przyjmowanie leków o działaniu przeczyszczającym lub moczopędnym.
  • Stosowanie rygorystycznych diet.
  • Stosowanie intensywnych ćwiczeń.
  • Chorobliwa obawa przed otyłością.
  • Kontrolowanie obsesyjne swojej wagi ciała.

Osoba, która ma napad bulimiczny czuje się rozdrażniona oraz cały czas myśli o jedzeniu. W takich wypadkach planuje miejsce oraz czas, kiedy może kupić duże ilości jedzenia by móc odczuć przyjemność w trakcie przejadania się. Kiedy jednak żarłoczność minie ma poczucie wstydu oraz winy z dokonanego czynu. Spowodowane jest to obawą przed przytyciem. Stąd po takim napadzie stosowanie wszelkich metod, by pozbyć się nadmiaru jedzenia jak wywoływanie wymiotów, stosowanie diet czy nadmiernego wysiłku fizycznego. Również sytuację stresowe mogą powodować u osoby chorej na bulimię napady żarłoczności.

Zobacz również:

Przyczyny bulimii

Do przyczyn tego zaburzenia możemy zaliczyć kilka czynników. Przede wszystkim są to:
  • stres,
  • sytuacja życiowa,
  • niska samoocena,
  • pesymizm,
  • zaburzenia psychiczne,
  • predyspozycję genetyczne,
  • zaburzenia działania ośrodka sytości w mózgu,
  • dążenie do perfekcji w wyglądzie.

We wszystkich wypadkach osoba chorująca na bulimię czuję satysfakcję z przejadania się, gdyż daje jej to poczucie mocy i rekompensaty za wszystkie niedoskonałości w jej życiu. Jedzenie w tym wypadku przynosi satysfakcję i ukojenie wewnętrznego bólu. Często bulimia łączona jest z wykorzystywaniem seksualnym oraz przemocą fizyczną stosowaną na osobie chorej.

Skutki bulimii

Przede wszystkim niebezpieczeństwo stwarza stosowanie metod, które mają doprowadzić do pozbycia się nadmiaru spożywanej żywności. Przy stosowaniu środków moczopędnych i przeczyszczających można doprowadzić do nadmiernej utraty masy ciała, odwodnienia, uszkodzenia szkliwa zębów, osłabienia mięśni, zapalenia ślinianek, choroby dziąseł, uszkodzenia skóry rąk, próchnicy, nadżerki przełyku lub żołądka.

Poza tym u osoby chorej na bulimię mogą pojawić się:
  • zaburzenia równowagi,
  • uszkodzenia nerek,
  • bóle głowy,
  • zmęczenie i osłabienie,
  • nieregularne miesiączki,
  • niedociśnienie,
  • wahania masy ciała,
  • zaparcia,
  • niedokrwistość,
  • zaburzenia hormonalne,
  • chwiejność emocjonalna,
  • napięcie,
  • poczucie wstydu,
  • poczucie uzależnienia od jedzenia.
Bulimia jak już było wyżej wspomniane przez długi czas jest niezauważalna. Jednak przy długim okresie żarłoczności psychicznej można u osoby chorej zauważyć zmiany w wyglądzie dłoni, suchość skóry, opuchlizna twarzy czy uszkodzone szkliwo na zębach.

Leczenie bulimii

Leczenie podobnie jak w przypadku anoreksji polega na przyznaniu się do swojej słabości. Osoba chora musi w pełni współpracować z terapeutą poddając się zarówno leczeniu psychicznemu jak i farmakologicznemu. Wczesne rozpoznanie choroby daje duże szanse na jej wyleczenie. W przypadku bulimii bardzo ważne jest wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół, gdyż poczucie winy oraz izolacja może doprowadzić do depresji oraz zaprzestania leczenia.