Szukaj

Pierwotna nadczynność gruczołów przytarczycznych

Pierwotna nadczynność gruczołów przytarczycznych jest zespołem objawów klinicznych, w których dochodzi do nadmiernego wydzielania parathormonu. Poprzez zwiększony poziom parathormonu dochodzi do wzrostu poziomu wapnia we krwi. Choroba pojawia się u około 1 – 2 osób na 1000. Częściej pojawia się u kobiet niż u mężczyzn.

Kategoria: Zdrowie
Podziel się
Krzyczący mężczyzna
W rzadkich przypadkach występuje także u małych dzieci oraz u osób w podeszłym wieku. Większe zachorowanie stwierdza się u osób narażonych na napromieniowanie okolicy szyi w małych dawkach.

Przyczyny pierwotnej nadczynności gruczołów przytarczycznych:

  • pojedyncze gruczolaki – najczęstsza przyczyna
  • mnogie gruczolaki
  • przerost gruczołów przytarczycznych
  • nowotwór gruczołów przytarczycznych – ma postać dużego guza, łatwo wyczuwalnego pod skórą, charakterystyczny jest szybki przebieg choroby oraz naciekanie okolicznych tkanek.
Pierwotna nadczynność gruczołów przytarczycznych często nie daje żadnych objawów i w wielu przypadkach jest rozpoznawana przypadkowo. Okres ten może nieraz trwać nawet kilka lat.

Zobacz również:


Objawy:

  • ból w podbrzuszu
  • bóle kostno - mięśniowe
  • częste oddawanie moczu
  • nudności i wymioty
  • zmniejszona wydolność fizyczna
  • śpiączka
  • wyczerpanie i zmęczenie
  • złamania kości
  • zwiększone pragnienie
Pierwotna nadczynność gruczołów przytarczycznych jest chorobą przewlekłą. Nieleczona może prowadzić do zniekształceń szkieletu i powikłań nerkowych. Leczenie polega na operacyjnym usunięciu gruczolaka. Po operacji może pojawić się znaczne obniżenie poziomu wapnia we krwi. Oprócz operacji stosuje się również farmakoterapię.

Powikłania:

  • przewlekła niewydolność nerek
  • osteoporoza
  • złamania patologiczne kości
  • przełomy hiperkalcemiczne.