Co robić w przypadku sepsy?

Sepsa inaczej posocznica jest zespołem objawów organizmu na zakażenie. Pojawia się gdy do krwi dostają się bakterie, drobnoustroje lub ich toksyny. Infekcja uwalnia substancje tzw. modulatory immunologiczne, które wpływają na błonę naczyń krwionośnych. Częściej dotyka osoby z osłabiona odpornością, noworodki, chorych na AIDS czy cukrzycę oraz osoby starsze.

Do zarażenia sepsą niestety często może dojść po zabiegach chirurgicznych. Do zainfekowania organizmu najczęściej dochodzi na oddziałach intensywnej terapii, ponieważ stan zdrowia pacjentów na tych oddziałach jest dość poważny, a zabiegi chirurgiczne dość częste.

Co dzieję się, gdy do organizmu dostaną się bakterie?

Jeśli bakterie dostaną się do organizmu, pojawi się stan zapalny, stworzą się skrzepy, a bakterie dopuszczone do krwiobiegu będą się rozmnażać tworząc stany zapalne w kolejnych miejscach. W ten sposób choroba może spowodować niewydolność wielu narządów wewnętrznych i zaburzenia krzepnięcia krwi. Choroba postępuje bardzo szybko, dlatego ważne jest, aby nie zignorować jej objawów.

Objawy sepsy

Objawy sepsy są uzależnione od stopnia zaawansowania zapalenia, początkowo są one takie same jak przy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej.  Głównymi objawami są przede wszystkim:

• gorączka powyżej 40 st. C bądź spadek temperatury ciała poniżej 36 st. C;
• skurcze serca powyżej 90 razy na minute;
• złe samopoczucie;
• mdłości, wymioty;
• biegunka;
• senność i towarzysząca jej sztywność karku, zmęczenie;
• uczucie łamania w stawach.

Rzadszym objawem jest wysypka wybroczynowa (znikające pod uciskiem drobne plamki) oraz zaczerwienienia na skórze, które tworzą większe plany. Jeśli pojawia się te objawy należy jak najszybciej podać antybiotyk.
Gdy pojawia się którekolwiek z objawów należy oddać się w ręce lekarzy bądź zadzwonić po pogotowie.
Jeśli zignorujemy objawy sepsy, skutkiem tego będzie tzw. Ciężka sepsa.

Ciężka sepsa

W tym stadium sepsa powoduje niewydolność lub poważne zaburzenia czynności określonych narządów czy układów. W konsekwencji powodując zaburzenia świadomości (uszkodzenie centralnego układu nerwowego),
Ostrą niewydolność:

• oddechowa;
• krążenia;
• nerek;
• wątroby;
• ostre zapalenie jelit;
• ostre zapalenie trzustki;
• niedrożność przewodu pokarmowego;
• zapalenie otrzewnej;
• zmiany chłoniakopodobne;
• niedokrwistość.

Wciąż mało?

Jest jeszcze postać ostra, najgroźniejsza, która przechodzi w tzw. wstrząs septyczny, który może doprowadzić do śmierci.

Spokojnie, nie będzie tak źle... czyli leczenie sepsy.

Jest ono możliwe tylko na oddziale intensywnej terapii, ponieważ podtrzymane muszą być funkcje narządów wewnętrznych.

Należy jak najszybsze usunąć ognisko stanowiącego źródło zakażenia. Aby zapobiec rozprzestrzeniania się bakterii. W zależności od stadium zaawansowania sepsy, stosuje się różne sposoby leczenia, takie jak:  antybiotyki, płyny, kortykosteroidy, leki obkurczające naczynia krwionośne i pobudzające kurczliwość mięśnia sercowego, aktywowane białko C i inne. Ważne jest wczesne zauważenie objawów i zgłoszenie się do specjalisty, gdyż rozpoczynając leczenie przeciwbakteryjne u chorego wcześnie, rokowania są korzystne. Często istotne są godziny, minuty. Leczenie sepsy jest długotrwałe, kosztowne i niestety może mimo wszystko zakończyć się śmiercią pacjenta. Średni czas leczenia sepsy wynosi około 19 dni.

Jak się chronić przed sepsą?

Przede wszystkim szczepienia ochronne, a w szpitalu należy zwracać uwagę na higienę, ograniczać procedury inwazyjne, przestrzegać zasad aseptyki.( aseptyka- jałowość, postępowanie zabezpieczające przed dostępem bakterii lub innych drobnoustrojów chorobotwórczych ) A jeśli już dojdzie do stanu zapalnego, pamiętajmy aby nie ignorować żadnych objawów!

Autor: Anna Kowalik