Nietrzymanie moczu

Pomimo, że nietrzymanie moczu kojarzone jest głównie jako kobiecy problem, dotyczy on również mężczyzn. Dlatego warto wiedzieć, jakie są jego objawy oraz że nie należy krepować się, by powiedzieć o tym lekarzowi.

sxc.hu

Kto narażony na NT?

Nietrzymanie moczu to niezależne oddawanie moczu doprowadzające do częściowego lub całkowitego opróżnienia pęcherza. Zgodnie ze statystykami bardziej narażone są na nie kobiety niż mężczyźni. Wiąże się to z krótszą niż u mężczyzn cewką moczową, z gospodarką hormonalną, po menopauzie mięśnie utrzymujące pęcherz zaczynają wiotczeć, ciążą, porodami, które mogą nadwyrężyć lub uszkodzić pęcherz moczowy. Ryzyko zwiększa się wraz z liczbą przebytych porodów. Dodatkowo przewlekłe zaparcia, otyłość i operacje ginekologiczne zwiększają zagrożenie. W przypadku mężczyzn najczęściej chorują na nie ci, u których występują choroby związane z gruczołem krokowym i leczeniem chirurgicznym tych schorzeń.

Poza tym do nietrzymania moczu mogą doprowadzić też choroby neurologiczne oraz zapalenie pęcherza. Niektóre leki i napoje działają moczopędnie, i wówczas może to nie być niepokojące. Jeśli jednak zdarza się coraz częściej, także w czasie wysiłku należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Rodzaje nietrzymania moczu

Wyróżnia się kilka typów nietrzymania moczu: wysiłkowe, z nagłym parciem, z przepełnienia. Przez osłabienie mięśni dna miednicy, które przestają zaciskać się poprawnie wokół cewki moczowej dochodzi do bezwiednego wyciekania moczu. Zdarza się to przy wysiłku fizycznym, a nawet w trakcie takich sytuacji jak kichanie, śmiech i kaszel. W przypadku nietrzymania moczu z nagłym parciem występuje nadaktywność pęcherza, nawet jeśli nie jest on jeszcze całkiem wypełniony. Wówczas popuszczanie może przytrafić się nawet przy zmianie pozycji ciała, przy dźwięku lejącej się wody, a samo parcie pojawia się również w nocy. Natomiast nietrzymanie moczu z przepełnienia to wyciekanie moczu z pełnego pęcherza i przytrafia się głównie mężczyznom z powiększonym gruczołem krokowym.

Leczenie nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu zawsze jest niepokojącym objawem. Nie można uznać tego za coś przejściowego, co samo minie, ze względu na to że nieleczone może nie tylko podrażniać narażoną na ciągły kontakt z moczem skórę, ale też wywołać liczne powikłania i zapalenia dróg moczowych. Pierwsze objawy pozwalają ocenić rodzaj choroby, następnie lekarz zleci dodatkowe badania, dla kobiet ginekologiczne, dla mężczyzn badania prostaty. Do tego zleca się ogólne badanie moczu, USG układu moczowego, oraz badanie urodynamiczne. Niezależnie od tego jaki rodzaj występuje trzeba wcielić w życie kilka pomocnych do wyleczenia zasad: zmniejszenie, a nawet zaprzestanie picia alkoholu oraz napoi zawierających kofeinę, przejście na dietę w przypadku nadwagi i otyłości, ograniczone spożywane płynów, jeśli chce się ograniczyć problem z upływem moczu. Wszystko to należy jednak robić pod kontrolą lekarza. Domowe sposoby mogą tylko zaszkodzić. Nawet niekontrolowane picie mniej, w myśl: mniej piję, mniej popuszczam, może być wtedy szkodliwe i niebezpiecznie odwodnić organizm. Do tego stosuje się np. leczenie zachowawcze w postaci leków hormonalnych, dodatkowych ćwiczeń wzmacniających dno miednicy np. ćwiczenie mięśni Kegla,  stymulację magnetyczną. Jeśli to nie pomoże lub problem od początku jest poważniejszy, wówczas niezbędne może okazać się leczenie chirurgiczne. Ostatnio najpopularniejsze jest wprowadzanie taśm podtrzymujących pęcherz (w przypadku kobiet).

Skutki NT

Niestety nietrzymanie moczu należy do chorób, których wiele osób wstydzi się, zarówno przed lekarzem i dlatego zwleka z powiedzeniem m u o problemie, jak i przed innymi. Dyskomfort spowodowany nagłym popuszczaniem przy podstawowych czynnościach, nieprzyjemne odczucia fizjologiczne sprawiają, że osoby zmagające się z tą chorobą mogą popaść w stany depresyjne. Dlatego tak istotna jest zarówno szybka diagnoza, jak i rozpoczęcie leczenia. Nieleczenie i zamknięcie się na świat może powodować jedynie komplikacje, zarówno natury fizycznej jak i psychicznej. Obecnie leczenie zachowawcze i operacyjne potrafi radzić sobie z tym problemem przywracając chorym komfort życia oraz dobre samopoczucie, ważne jest jednak, aby nie doprowadzić do nawrotów choroby. W związku z tym należy utrzymywać prawidłową masę ciała, ograniczać alkohol i kofeinę oraz stosować ćwiczenia, nawet po wyleczeniu się z choroby.

Autor: Karolina Skrzek