Duża cześć osób chorych na gorączkę sienną nie zażywa żadnych leków zwalczających tę chorobę. Jednakże nie w każdym przypadku jest to dobre dla zdrowia chorego. Gorączka sienna może bardzo osłabić organizm i uniemożliwić wykonywanie codziennych, prostych zajęć. W leczeniu gorączki siennej używa się leków przeciwhistaminowych, przeciwalergicznych oraz kortykosteroidów.
Leki przeciwhistaminowe
Leki przeciwhistaminowe są najprostszym i najbardziej popularnym sposobem na zwalczanie objawów gorączki siennej. Zażywa się je w różnych postaciach: tabletek, kapsułek, płynu, kropli do oczu oraz sprayu do nosa.
Środki te mają za zadanie blokowanie histaminy, uwalnianej przez organizm w trakcie reakcji alergicznej. Histamina prowadzi do zaczerwienienia, świądu oraz obrzęku gałek ocznych, nadmiernego wydzielania śluzu i powstawania świszczącego oddechu. Minimalizują one większość dolegliwości, jednak nie pomagają w udrażnianiu zablokowanych przewodów nosowych.
Dawne leki przeciwhistaminowe wywoływały ospałość i zmęczenie. Nowsze natomiast nie mają takich efektów ubocznych i mogą powodować jedynie mało dokuczliwą senność.
Leki przeciwalergiczne
Leki przeciwalergiczne hamują aktywność mastocytów i od samego początku zapobiegają wystąpieniu reakcji alergicznej. Lek ten pozwala na kontrolowanie oddziaływania gorączki siennej na gałki oczne oraz wydzielanie śluzu. Zwykle spotykany jest jako krople do oczu i spray do nosa.
Leki steroidowe mają bardzo zbliżony sposób działania do leków przeciwko astmie. Stosowane są głównie do zmniejszania stanu zapalnego błony śluzowej nosa. Oprócz tego można je również stosować prewencyjnie w przypadku zmian w gałkach ocznych. Chorzy cierpiący na alergię powinni rozpocząć zażywanie leków steroidowych już przed sezonem alergicznym.
Leki zmniejszające przekrwienie należą do grupy sympatykomimetyków. Ich działanie polega na obkurczaniu naczyń krwionośnych w okolicy błony śluzowej jamy nosowej. Prowadzi to do zmniejszenia przekrwienia i poprawy oddychania. Leki te zażywane w nadmiarze, mogą jednak spowodować skutki uboczne, takie jak wzrost częstości uderzeń serca i drżenie.
Odczulanie inkrementalne
Odczulanie inkrementalne, inaczej hiposentyzacja polega na stopniowym budowaniu tolerancji organizmu na pewien, określony alergen. Odbywa się to stosując stopniowo coraz większe stężenia, aż do chwili gdy u chorego osiągnie się protekcję, lecz już więcej nie będą występować żadne objawy. Metodę tą stosuje się w leczeniu gorączki siennej, innych alergiii, a także anafilaksji spowodowanej użądleniem owadów. Ten typ leczenie nie jest jednak skuteczny w leczenie alergii skórnych czy alergicznego nieżytu nosa.
Neutralizacja
Neutralizacja polega na podawaniu choremu niskich dawek alergenu. Podaje się je co drugi dzień pod dwiema postaciami: iniekcji podskórnych lub kropli stosowanych podjęzykowo. Jest to raczej rzadko stosowana metoda.
Enzymatycznie wzmożone odczulanie
Enzymatycznie wzmożone odczulanie polega na dodaniu do roztworu alergenu o niewielkim stężeniu enzymu zwanego beta-glukuronidazą. Stężenie roztworu sporządza się w zależności od stopnia nasilenia alergii. Roztwór można wprowadzać podskórnie w obrębie przedramienia lub też metodą cup. Po upływie paru miesięcy, pod wpływem działania beta-glukoronidazy organizm zaczyna tolerować alergen.
