Objawy kliniczne i metody leczenia zaburzeń rytmu serca
Serce zdrowego człowieka podczas odpoczynku bije od 60 do 90 razy na minutę, a przy dużym wysiłku czy silnych emocjach może przyspieszyć nawet do 180 uderzeń. Jednak, niezalenie od sytuacji, zawsze robi to równo. W wypadku, kiedy skurcze mięśnia sercowego są nieregularne, można zacząć podejrzewać arytmię.
Objawy
Dwoma podstawowymi zjawiskami określającymi nieprawidłową pracę serca są tachy- i bradykardia, kolejno: zbyt szybkie (powyżej 100 uderzeń w ciągu minuty) i zbyt wolne (poniżej 60) bicie serca. Tachykardia często objawia się kołataniem serca i w przypadkach, kiedy obniża ciśnienie krwi, może skutkować zawrotami głowy, a nawet omdleniem. Zazwyczaj jednak nie jest niebezpiecznym zjawiskiem, towarzyszy nie tylko chorobom, ale też innym sytuacjom, jak wysiłek fizyczny, stres czy picie alkoholu lub kofeiny. Zjawiskiem o poważniejszych konsekwencjach jest bradykardia, która w konsekwencji może wywołać asystolię, czyli brak czynności elektrycznej serca. Jeśli trwa dłużej niż kilka sekund, jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu, dlatego w wypadku wolnej pracy serca często konieczne jest wstawienie rozrusznika.Poważną formą arytmii jest migotanie przedsionków lub komór. Pierwsza opcja wynika z chaotycznej pracy mięśnia sercowego, nie zagraża jednak życiu. Znacznie bardziej niebezpieczne jest migotanie komór, ponieważ powoduje, że krew nie jest efektywnie pompowana, co bez postępowania medycznego w klika minut może doprowadzić do zgonu.
Jakie dodatkowe objawy towarzyszą arytmii? Często pojawia się uczucie, że serce zatrzymuje się lub nieco przemieszcza, do tego pojawia się kłucie, ból i uczucie dławienia w klatce piersiowej. Chory na zaburzenia rytmu serca czuje ogólne osłabienie organizmu, dodatkowo doznaje zawrotów głowy i duszności.
Zobacz również:
Leczenie
Sposób, w jaki należy je podjąć i jego intensywność wiąże się z typem zaburzeń (istnieje arytmia łagodna, potencjalnie złośliwa i złośliwa), jego objawami i możliwymi skutkami. Najłatwiej wyleczyć arytmię, kiedy jej przyczyna jest możliwa do usunięcia – zaburzenia hormonalne, choroba niedokrwinna serca czy zastawek. Oprócz zastosowania terapii, należy zmienić złe nawyki – rzucić palenie, zdrowo się odżywiać i prowadzić aktywny, ale nie przeciążający tryb życia by utrzymać prawidłową wagę.Najprostszym, ale jednocześnie wymagającym największej samokontroli sposobem jest samodzielne ćwiczenie pracy serca i kontrola rytmu jego pracy np. przez wstrzymywanie oddechu, powolne picie czy wywoływanie kaszlu.
Jest wiele leków, stosowanych w wypadku arytmii. Należą do nich amiodaron, beta-blokery, antagoniści wapnia, propafenon czy glikozydy. Leczenie zaburzeń metodą farmakologiczną jest jednak dosyć skomplikowane i należy je stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Pewnym paradoksem leków antyarytmicznych jest fakt, że często wywodują efekt proarytmiczny...
Do mechanicznych metod leczenia zaburzeń należy rozrusznik serca, który wszczepiany poniżej obojczyka stosuje się w wypadku występowania rzadkoskurczu. Jest połączony z sercem za pomocą elektrod, dzięki którym wysyła mu impulsy elektryczne, regulujące częstotliwość występowania skurczów. Trochę inne działanie ma defibrylator, który rejestruje sygnały, nadawane przez mięsień sercowy i przez wstrząs elektryczny przywraca jego pracy odpowiedni rytm.
Do bardziej złożonych metod należy ablacja. Ten zabieg wykonuje się cewnika na znieczuleniu miejscowym , a stosuje w leczeniu odmian, które są spowodowane uszkodzeniem konkretnych punktów mięśnia sercowego. Podczas ablacji lokalizuje się, po czym usuwa te miejsca, przerywając w ten sposób przepływ impulsu, powodującego zaburzenia. Jeśli wykonanie tego zabiegu nie jest możliwe, koniecznością jest interwencja chirurgiczna, w której usuwa się części mięśnia sercowego, wywołujące chorobę.
Autor:
Weronika Fryben