Pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek - rodzaje, objawy, leczenie
Kłębuszkowe zapalenie nerek jest to grupa chorób w przebiegu których dochodzi do zmian kłębuszkach nerkowych. Zmiany te powstają najczęściej pod wypływem czynników immunologicznych. Rozróżnia się dwie główne postaci choroby: pierwotne oraz przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek.
Z klinicznego punktu widzenia wyróżnia się:
- ostre kłębuszkowe zapalenie nerek
- podostre kłębuszkowe zapalenie nerek
- przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek
- kłębuszkowe zapalenie nerek z napadowym krwiomoczem
- nerczycę lipidową lub submikroskopowe zapalenie nerek
Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek jest to ostrą chorobą autoimmunologiczną, która polega na bujaniu pętli kłębuszkowych prowadzącym do czynnościowego ich uszkodzenia. Zazwyczaj antygenem bakteryjnym jest antygen paciorkowcowy.
Zobacz również:
Ostre rozlane kłębuszkowe zapalenie nerek obejmuje zazwyczaj całe nerki. Choroba ta dotyka ludzi w każdym wieku, jednak największe zachorowanie występuje u ludzi młodych. Pojawia się przeważnie od 10 do 21 dni po paciorkowcowym zapalenie górnych dróg oddechowym.
Objawy:
- ból okolicy lędźwiowej
- obrzęk twarzy, zwłaszcza powiek
- skąpomocz
- nadciśnienie tętnicze
- niewydolność krążenia
- silne bóle głowy
- drgawki
Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych i zmian w moczu. Zazwyczaj choroba ujawnia się w 14 dni po przebytym zakażeniu bakteryjnym.
W leczeniu przez pierwsze 2 – 3 tygodnie zalecane jest leżenie w łóżku. W przypadku pojawienia się bezmoczu leczenie jest identyczne w ostrej niewydolności nerek innego pochodzenia. Choremu podaje się leki moczopędne oraz leki rozszerzające tętniczki. Ważne jest ustalenie odpowiedniej ilości wypijanych płynów, zależne jest to od masy ciała, nasilenia obrzęków, nadciśnienia oraz ilości moczu wydalanego w ciągu doby.