Szukaj

Tężec - śmiertelna choroba zakaźna

Tężec jest chorobą zakaźną wywołaną przez laseczkę tężca. Do zakażenia najczęściej dochodzi poprzez zanieczyszczenie ran glebą, kurzem lub przez ciała obce, w której znajdują się zarodniki. Nie jest możliwe przeniesienie choroby z człowieka na człowieka, ani ze zwierząt na zwierzęta. Po przebytej chorobie organizm nie nabywa się odporności.

Podziel się
Skaleczenie
Nosicielami są bardzo często konie, których odchody mogą powodować zanieczyszczenie gleby. Dlatego więc największa ilość zakażeń zdarza się na wsi, a zwłaszcza porą letnią, podczas prac polowych, kiedy to ludzie są narażeni na kontakt z zakażoną materią.

W Polsce rocznie notuje się ponad 100 zachorowań. Czynnikiem wywołującym chorobę jest egzotoksyna produkowana przez laseczkę tężca we wrotach zakażenia. Powoduje ona blokowanie procesów hamowania pobudzenia nerwowego, prowadząc do wzmożonego napięcia i kurczów mięśni.

Okres wylęgania choroby wynosi od 7 do 14 dni. Przeważnie istnieje zależność, że im krótszy okres wylęgania, tym cięższy przebieg choroby.

Objawy:

  • rozdrażnienie
  • potliwość
  • bóle głowy
  • zwiększone napięcie mięśni żwaczy powodujące szczękościsk
  • skurcz mięśni mimicznych twarzy
  • skurcze obejmują kolejno mięśnie karku, grzbietu, brzucha oraz kończyn dolnych
Innym typowym objawem są napady kurczowe, tzw. prężenia. Są one bardzo bolesne i obejmują różne grupy mięśni. Podczas napadu u chorego pojawia się szczękościsk i przybiera on przymusowe ułożenie z głową wciśniętą w poduszkę, wygiętym łukowato grzbietem i wyprostnym położeniem kończyn dolnych. Istnieje wiele bodźców mogących wywołać prężenia, są to np. niewielkie hałasy, poruszenie łóżka itp.

W przebiegu tężca bardzo niebezpieczna jest także gorączka utrzymująca się na poziomie 41 – 42°C.

Śmiertelność wynosi około 40%, a zgon może nastąpić już w początkowym okresie choroby wskutek ostrej niewydolności oddechowej.

W leczeniu konieczna jest hospitalizacja, najczęściej na oddziale intensywnej opieki medycznej. Choremu obowiązkowe podaje się immunoglobinę przeciwtężcową ludzką oraz szczepionkę anatoksyczną. Oprócz choremu podaje się środki uspokajające, działające zwiotczająco na mięśnie, witaminy, plazmę i krew.

W celu zapobiegania zachorowaniu bardzo ważne jest szczepienie ochronne. Oprócz tego konieczne jest odpowiednie odkażanie ran i skaleczeń. Jeżeli ulegniemy zranieniu, zwłaszcza gdy dotyczy to przypadków, kiedy rana mogła zostać zanieczyszczona np. ziemią czy kurzem powinniśmy się udać do lekarza. W takiej sytuacji lekarz po dokładnym oczyszczeniu i zaopatrzeniu rany podejmie decyzję o podaniu szczepionki przeciwtężcowej lub surowicy.