Szukaj

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest to proces zapalny błony śluzowej jelita grubego, który nieleczony może doprowadzić do powstania owrzodzeń. Istotne jest, że odbytnica jest zawsze dotknięta przez chorobę, która w większości przypadków się właśnie tam rozpoczyna, po czym rozszerza się na okrężnicę. Szczyt zachorowalności przypada na 20 – 40 rok życia.

Kategoria: Choroby układu pokarmowego
Podziel się
Układ pokarmowy i trawienny Wikipedia

Przyczyny powstawania choroby:

  • zaburzenia działania układu odpornościowego
  • czynniki genetyczne
  • ciągły stres
  • palenie papierosów i nadużywanie alkoholu
  • infekcje układu pokarmowego
Najważniejszym objawem choroby jest stan zapalny jelita. Choroba najbardziej rozprzestrzenia się w jelicie grubym. Zapalenie ścianek jelita powstaje wskutek nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej śluzówki na kontakt z w zasadzie nieszkodliwymi bakteriami, które u większości osób nie powodują żadnych niekorzystnych objawów.

Objawy:

  • krwisto – śluzowa biegunka
  • bóle brzucha
  • stany podgorączkowe
Po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych można stwierdza się niedokrwistość, leukocytozę i przyspieszony OB. Oprócz objawów pochodzenia jelitowego mogą pojawić się również zmiany skórne oraz dolegliwości stawowe. Zdarza się również, że osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mają większe skłonności do złamań kości niż osoby zdrowe.

Zobacz również:


Możliwe powikłania:

  • masywne krwotoki mogące zagrażać życiu
  • toksyczne rozszerzenie okrężnicy z zapaleniem otrzewnej
  • rak okrężnicy
  • amyloidoza
  • biegunki mogą doprowadzić do odwodnienia i anemii
Choroba najczęściej przebiega z nawracającymi zaostrzeniami i remisjami. U około 10% pacjentów nie stwierdza się remisji, lecz u 5% chorych zapalenie przebiega bardzo szybko i daje wysokie prawdopodobieństwo śmierci.

Diagnozę lekarz stawia na podstawie rektoskopii i kolonoskopii połączonej z biopsją jelita i badaniem histopatologicznym. Wykonuje się również ultrasonografię jamy brzusznej, badanie radiologiczne oraz scyntygrafię leukocytową.

Leczenie farmakologiczne polega na podawania glikokortykosteroidów oraz aminosalicylanów. Jeżeli po 10 dniach leczenia ostrego stanu nie następuje poprawa, należy zastanowić się nad wykonaniem kolektomii.