Zakażenia górnych dróg oddechowych
Górne drogi oddechowe zasiedlane są tzw. florą fizjologiczną, w której skład wchodzą patogeny takie jak: paciorkowce, gronkowce, pałeczki odmieńca i maczugowce. Zajmują one nos i zatoki przynosowe, jamę nosowo – gardłową i gardło środkowe oraz ucho środkowe i spojówki.
Rodzaje zakażenia górnych dróg oddechowych:
Zapalenie spojówek – jest to najczęstsza choroba oczu. Najczęściej spowodowana jest przez liczne bakterie dostające się do oka bezpośrednio, przez kontakt z niesterylnymi narzędziami okulistycznymi lub przez nieodpowiednio wyczyszczone soczewki kontaktowe. Głównymi objawami jest zaczerwienienie oraz swędzenie oczu, dochodzi do sklejenia powiek przez wyprodukowaną wydzielinę. Pozostałe objawy to uczucie ciała obcego pod powiekami, kłucie, światłowstręt oraz łzawienie.
Leczenie polega przede wszystkim na stosowaniu kropli i maści z chloramfenikolem, nie powinno się ich używać dłużej niż tydzień. Bardzo szczególnym przypadkiem jest zakażenie okołoporodowe noworodków powstające z dróg rodnych.
Bakteryjne zakażenia gardła – wywołane jest przez paciorkowce, rozprzestrzenia się drogą kropelkową oraz przez bezpośredni i pośredni kontakt z wydzieliną dróg oddechowych. Paciorkowiec ropotwórczy znajdujący się w gardle jest powodem nawracających zakażeń górnych dróg oddechowych oraz powikłań takich jak gorączka reumatyczna, kłębuszkowe zapalenie nerek.
Zobacz również:
Typowe objawy to ból gardła, powiększenie migdałków oraz węzłów chłonnych, gorączka. U dzieci czasem mogą wystąpić również wymioty oraz bóle brzucha i głowy.
Ostre zapalenie nagłośni – najczęściej pojawia się u dzieci w wieku przedszkolnym. Początkowe objawy to złe samopoczucie, ból gardła, gorączka. Następnie pojawia się obrzęk nagłośni i świst krtaniowy, występują problemy w połykaniu oraz nadmierne ślinienie się. W niektórych . przypadkach może dojść do całkowitej obturacji dróg oddechowych.
W leczeniu stosuje się kortykosteroidy pozwalające na zmniejszenie obrzęku oraz uniknięcie tracheotomii. Zalecane jest wprowadzenie tlenoterapii. Istnieje możliwość zaszczepienia się przeciw Haemophilus influenzae, jednak nie zaleca się szczepienia dzieci poniżej 4 roku życia.
Błonica – wywołana jest przez maczugowca błonicy. Bardzo rzadko pojawia się w wieku dziecięcym , jest to związane ze szczepieniami ochronnymi. Szczególnie zagrożone na zachorowanie są osoby dorosłe z obniżoną odpornością po szczepieniu. Zarazić można się przez bezpośredni kontakt z chorym.
Głównym objawem jest powstanie tkanki martwiczej, pokrywającej okolice migdałków podniebiennych, gardło, nos spojówki oraz uszkodzone części skóry. Inne objawy to zmęczenie, ból gardła, powiększone węzły chłonne oraz gorączka.
W leczeniu stosuje się antybiotyki oraz antytoksynę błoniczą neutralizującą toksyny i zapobiegającą powikłaniom narządowym.