Szukaj

Zawał serca - jak przebiega i jak go rozpoznać?

Zawał serca jest to ostra postać choroby wieńcowej. Polega na całkowitym zamknięciu światła tętnicy wieńcowej i zablokowaniu dopływu krwi do mięśnia sercowego. Najczęściej jest to spowodowane zakrzepem miażdżycowym. W rzadkich przypadkach do zawału może doprowadzić skurcz tętnicy.

Podziel się
Serce Wikipedia
Najbardziej charakterystycznym objawem zawału jest silny ból w klatce piersiowej, podobny do bólów dławicowych. Ból zawałowy może trwać klikadziesiąt minut lub nawet kilka godzin.

Inne towarzyszące objawy:

  • niepokój
  • lęk
  • pocenie się
  • nudności
  • spadek ciśnienia
  • odczuwalne drętwienie rąk
  • bladość skóry
Niekiedy niestety ciężej jest rozpoznać zawał serca, gdyż przebiega on bez typowego bólu w klatce piersiowej. Głównymi objawami mogą być ostra niewydolność lewej komory serca, zaburzenia rytmu, wstrząs oraz zatrzymanie krążenia. W niektórych przypadkach zawał wykrywa się dopiero w badaniu elektrokardiograficznym po pewnym czasie od przebytego zawału.

Zawał serca najczęściej występuje u osób z przewlekłą chorobą wieńcową. Zazwyczaj najpierw pojawiają się częste i mocne bóle dławicowe. Informuje to o niekorzystnej zmianie w przebiegu choroby, stan taki nazywany jest zawałem zagrażającym.

Rozróżnia się dwa rodzaje zawału w zależności od tego jaką część ściany mięśnia sercowego zawał obejmuje. Wyróżnia się zawały niepełnościenne, które występują zazwyczaj jako zawał podwsierdziowy oraz zawał pełnościenny objawiający się sporymi odchyleniami w badaniach laboratoryjnych.

Najwięcej informacji o zawale serca otrzymuje się dzięki badaniu EKG.

Przebieg kliniczny zależny jest od wielu czynników, np. wieku chorego, ogólnego stanu zdrowia, umiejscowienia oraz rozległości zawału. Istotne jest także czy wystąpią powikłania. W przypadku zawału niepowikłanego objawy zwykle nie powracają. O wiele poważniejsze są zawały, po których występują powikłania takie jak  zaburzenia rytmu i niewydolność serca. U niektórych osób występuje zespół pozawałowy. Pojawia się on w kilka lub kilkanaście tygodni po zawale i charakteryzuje się występowanie gorączki, bólami w klatce piersiowej nasilającymi się podczas oddychania oraz płynem w jamie opłucnej.

Zapobieganie zawałowi polega na profilaktyce miażdżycy i minimalizowaniu czynników ryzyka choroby wieńcowej.

W leczeniu najważniejsza jest prewencja wtórna polegająca na łagodzeniu dalszego przebiegu choroby oraz zmniejszaniu ryzyka wystąpienia kolejnego zawału serca.